رساله به افسسیان باب ۵ آيه ۱۸: مست شراب نشوید.

 

مست شراب نشوید زیرا شراب شما را به سوی کارهای زشت می کشاند؛ بلکه از روح القدس پر شوید. رساله به افسسیان باب ۵ آیه ۱۸.

 

برخی افراد از این نقل قول برای توجیه مصرف متعادل الکل استفاده می‌کنند. آنها دلیل می‌آورند که پولس نمی‌خواست مصرف الکل را ممنوع کند و گرنه می‌گفت، «شراب ننوشید.» ولی از آنجا که کلمه اُینوس (oinos) هم به معنی شراب است هم آب انگور، اگر او اینچنین گفته بود در نتیجه آب انگور را هم ممنوع کرده بود. مسئله دیگری که مشاهده می‌کنیم این است که پولس مست بودن را با شراب می‌سنجد و پر بودن را با روح القدس. او پر شدن محدود یا فقط یک ذره از روح‌القدس را پیشنهاد نمی‌کند؛ به همین صورت او مصرف حتی مقدار کم شراب را نیز تأیید نمی‌کند؛ هدف گفته او این نیست. منشاء‌ عمل بود که مورد توجه قرار داشت. او شراب را با روح‌القدس مقایسه می‌کند. عبارت «که عیاشی است» به چه اشاره می‌کند؟ آیا به خود شراب اشاره می‌کند یا به عمل مست بودن؟ از لحاظ دستور زبانی می‌تواند به هر دو اشاره داشته باشد. ولی شاید در اینجا منظور پولس خود شراب بوده باشد که سبب عیاشی می‌شود. استحکام در مابقی تعالیم کتاب مقدس بطور شفاف نشان می‌دهد که پولس مصرف متعادل شراب را تأیید نکرده است.

 

رساله اول به تیموتائوس باب ۵ آیه ۲۳: از این پس دیگر آب ننوش بلکه کمی شراب هم شراب بخور تا شکم تو را تقویت کند…

 

مدافعان مصرف نوشیدنی‌های الکلی اغلب به سرزنش دوستانه پولس به خادم جوان تیموتائوس بعنوان اجازه‌ای برای مصرف آن اشاره می‌کنند.

 

از این پس دیگر آب ننوش بلکه کمی شراب هم بخور تا شکم تو را تقویت کند زیرا اغلب مریض هستی. رساله اول به تیموتائوس باب ۵ آیه ۲۳.

 

افراد اظهار می‌کنند که هیچ مشکلی در خود شراب وجود ندارد وگرنه پولس تیموتائوس را اینگونه نصیحت نمی‌کرد.

 

در ابتدا پولس معمولاً ایمانداران را به نوشیدن آزادانه شراب برای لذت بردن توصیه نمی‌کند، بلکه خود تیموتائوس باید «مقدار اندکی» شراب بعنوان دارو مصرف کند. کلمه یونانی «استفاده کردن» است و نه «نوشیدن». ما این ترجمه را در ترجمه ترکی عهد جدید می‌یابیم. کلمه «استفاده کردن» به کاربرد شفابخش «شراب» اهمیت می‌دهد و نه بعنوان یک نوشیدنی. عمل مخلوط کردن یک پیمانه از آب انگور با دو، سه، پنج یا بیشتر از پیمانه آب در دنیای باستان امری معمول بود. در دوران باستان مخلوط کردن یک پیمانه آب انگور با دو یا سه یا حتی بیشتر پیمانه آب امری عادی بود. بخصوص وقتی به می‌بینیم که در آن دوران ماندگاری آب انگور با جوشاندن و تبدیل آن به شیره غلیظ بیشتر هم می‌شد؛ و هر وقت می‌خواستند که شیره را بنوشند فقط به آن آب اضافه می‌کردند. حال ببینیم که آیا «شراب» ذکر شده الکلی بود یا غیر الکلی.

 

عموماً خوانندگان فرض می‌کنند که «شراب» در این آیه الکلی بوده است. همانطور که قبلاً دیدیم، اُینوس (oinos) می‌تواند هم شراب باشد هم آب انگور. این مورد کدامیک از آنها بود؟ اول، اگر می‌خواهیم سازگاری با بخش‌های دیگر کتاب مقدس را ادامه بدهیم (برای نمونه امثال سلیمان باب ۲۰ آیه ۱) اینکه پولس به آب انگور اشاره می‌کند قابل قبول‌تر است. تیموتائوس خادمی جوان بود و پولس به او در رابطه با انتصاب سرپرستان کلیسا پند می‌دهد:

 

این گفته درست است که اگر کسی مایل به سرپرستی در کلیسا باشد، در آروزی کار بسیار خوبی است. سرپرست کلیسا باید مردی بی‌عیب، صاحب یک زن و خویشتندار، هوشیار، منظم، مهمان‌نواز و معلمی توانا باشد؛ او باید ملایم و صلح جو باشد، نه میگسار و جنگجو و پول پرست. بلکه خانواده خود را به نیکویی اداره کند و فرزندان خویش را در کمال وقار مطیع گرداند، (زیرا اگر مردی نداند که اهل خانهٔ خود را تدبیر کند، چگونه کلیسای خدا را نگاهبانی می‌نماید؟) رساله به تیموتائوس باب ۳ آیات ۱ الی ۵.

 

خادمی که شراب می‌نوشد برخلاف توصیه پولس عمل می‌کند و یک سرمشق غلط را برای دیگران وضع می‌کند. البته استدلال‌های دیگری برای درک اینکه پولس به آب انگور اشاره می‌کرد و نه شراب وجود دارند.

 

مدارک مکتوب متعلق به دوران باستان نشان می‌دهند که شیره انگور را با آب بعنوان علاجی برای کسالت‌های شکمی مخلوط می‌کردند. ساموئل باکچیوکچی (Bacchiocchi) اینگونه گفته آتِنیوس نویسنده سال ۲۸۰ بعد از میلاد را یاد کرد، «بگذارید شراب شیرین را بنوشد (glukon oinon)، یا با آب مخلوط کنید یا گرم نمایید، بخصوص آن نوع را که پروتروپُس (protropos) می‌نامند، گلوکز (glukus) شیرین لِزبین (Lesbian)، که برای شکم خوب است؛ زیرا که شراب شیرین شخص را سرمست نمی‌کند.» کلمه پروتروپُس (protropos) نامی به زبان لاتین برای آب انگور تخمیر نشده بود. کلمه «لِزبیَن» از کلمه افواِمیناتوم (effoeminatum) ترجمه شده است که آب انگور تخمیر نشده شیرین است.

 

چرا پولس از این عبارت « از این پس دیگر آب ننوش» استفاده کرد؟ شاید تیموتائوس مثل آنچه کاهنان و نذیره‌ها (Nazarites) در عهد قدیم انجام دادند از  آب انگور تخمیر شده و تخمیر نشده امتناع ورزیده بود. حتی پولس ممکن است این را هم به او توصیه کرده باشد؛ آیا سرپرست کلیسا باید از کاهنان عهد قدیم پاکی کمتری داشته باشد؟ احتمالاً تیموتائوس فقط آب می‌نوشید؛ اما درست همین جا در رساله اول به تیموتائوس باب ۵ آیات ۲۲ و ۲۳، در حالیکه هنوز او را توصیه به پاک ماندن می‌کند، پولس به او گفت که او نباید بخاطر بیماری شکمش فقط خود را به نوشیدن آب محدود کند. به زبان دیگر مخلوطی از شیره انگور و آب به شکمش کمک می‌کرد.

 

در دست‌گذاری کسی برای خدمت خداوند عجله نکن و در گناهان دیگران شریک نباش، خود را پاک نگه دار و از این پس دیگر آب ننوش بلکه کمی شراب هم بخور تا شکم تو را تقویت کند زیرا اغلب مریض هستی. رساله اول به تیموتائوس باب ۵ آیات ۲۲ الی ۲۳.

 

نتیجه می‌گیریم که پولس قصد نداشت با گفته کتاب مقدس مخالف کند و از مصرف الکل بعنوان نوشیدنی برای ایمانداران چشم پوشی نماید. او داشت خدمتگذاری بسیار وظیفه شناس را پند می‌داد که اتفاقاً برای حفظ خلوص بالا در همه امور فقط آب می‌نوشید درست مانند کاهنان عهد قدیم. ولی پولس پیشنهاد می‌کند که اگر او همراه با آب کمی شیره انگور نیز بنوشد برای بیماری او داروی خوبی خواهد بود.

 

رساله اول به تیموتائوس باب ۳ آیه ۸: همچنین خادمان کلیسا باید موقر باشند، … از افراط در شرابخواری بپرهیزند.

 

برخی مسیحیان با مراجعه به این آیه می‌گویند نوشیدن شراب گهگاه ایرادی ندارد. اینان استدلال می‌آورند که اگر پولس از گفتن خادمان نباید شراب بنوشند منظوری داشت او خیلی راحت بجای «اِفراط در شرابخواری» می گفت «از شرابخواری بپرهیزید». آنها دلیل می‌آورند که میزان مستی شراب مشکل ساز است و نه نوشیدن خود شراب. آیا این گفته اعتبار دارد؟

 

کتاب مقدس درباره خود شراب چه می‌گوید؟

 

پس فریفته شراب سرخ فام نشو که در جام به تو چشمک می‌زند و بعد آهسته از گلویت پایین می‌رود. در آخر، همچون مار تو را خواهد گزید و مانند افعی تو را نیش خواهد زد. چشمانت چیزهای عجیب و غریب می‌بینند و گرفتار وهم و خیال می‌گردی. امثال سلیمان باب ۲۳ آیات ۳۱ الی ۳۳.

 

زمانی که کتاب مقدس به ایمانداران می‌گوید که حتی فریفته شراب نشوید، چرا باید تغییر رویه بدهد و بگوید شما می‌توانید مقدار کمی از آن را بنوشید؟ این نقل قول در امثال سلیمان نشان می‌دهد که مشکلی با خود شراب تخمیر شده وجود دارد و نه با مقدار مصرف آن.

 

رساله اول به تیموتائوس باب ۳ آیه ۸ بخشی از یک قطعه منتخب است که در رابطه با صلاحیت‌های سرپرستان و خادمان کلیسا و همسران‌شان سخن می‌گوید. اگر آیات وسیع‌تری از این نقل قول و اصطلاحات بکار رفته را بررسی کنیم بهتر مفهوم واقعی آنرا می‌توانیم درک کنیم.

 

در رساله اول به تیموتائوس باب ۳ آیه ۲، کتاب مقدس می‌گوید که سرپرست کلیسا باید «مردی بی عیب» باشد. حال بپرسیم، «معنی اصلی این کلمه یونانی چیست؟»

 

کلمه یونانی، نِفالیُس (nephalios) صفتی است که از ریشه فعل نِفو (nepho) می‌آید. برخی زبان شناسان معتقدند که فعل از پیشوند نِ (ne) «نه» و کلمه پینو (pino) به معنای «نوشیدن» تشکیل می‌شود و بصورت تحت اللفظی یعنی «ننوشیدن.» ولی دیگران فکر می‌کنند خاستگاه کلمه از نِ (ne) «نه» و پوینوس (از اُینوس «شراب») می‌باشد و بصورت تحت اللفظی یعنی «بدون شراب.» در نسخه جدید کینگ جیمز که در این مقاله نیز ذکر شده است، این کلمه چهار بار بصورت تحت اللفظی به «هوشیار بودن» (رساله اول به تسالونیکیان باب ۵ آیات ۶ و ۸؛ نامه اول پطرس باب ۱ آیه ۱۳؛ باب ۵ آیه ۸) و دوبار بطور تلویحی به «جدی بودن» (نامه اول پطرس باب ۴ آیه ۷) و «هوشیار بودن» (رساله دوم به تیموتائوس باب ۴ آیه ۵) ترجمه شده است. بنابراین معنای ابتدایی این فعل «ننوشیدن» یا «بدون شراب» می‌باشد. معنای صفت نِفالیُس (nephalios) چیست؟

 

در ادبیات یونان باستان مثال‌های بیشماری از کلمه نِفالیُس (nephalios) به معنای «پرهیز از شراب» وجود دارد. آیا در دوران هِلنِستیک (Hellenistic) (دوران عهد جدید) کلمه به این صورت استفاده می‌شد؟ جوزفوس (Josephus) که معاصر با پطرس و پولس نویسنده آیات مذکور در بالا می‌زیست، سندی را نوشت که آنرا یهودیان عهد قدیم (Antiquity of the Jews) می‌نامند. او می‌نویسد، «کسانی که جامه های کاهنان را می‌پوشند در پاکدامنی و هوشیاری (nephalioi) بی عیب و والا مقام هستند، تا زمانی که این جامه‌های را بر تن دارند اجازه نوشیدن شراب ندارند.» در اینجا جوزفوس شفاهاً کلمه هرگز «شراب ننوشید» را استفاده کرد.

 

فیلو (Philo) نیز نویسنده معاصر با پطرس و پولس بود. او نوشت که کاهن باید مانند نِفالیُس (nephalios) خدمت کند (برای مثال کاملاً از شراب پرهیز کند.) کلمه نِفالیُس (nephalios) اغلب برای توصیف قربانی ساخته شده بدون شراب استفاده می‌شد.

 

معنای اولیه این کلمه «پرهیز کردن از شراب» است؛ که می‌تواند معنای تلویحی ثانویه «هوشیاری روحی» هم داشته باشد. اما در موردهای بعدی نیازهای هوشیاری جسمی را برطرف نخواهد کرد چرا که پرهیز از استعمال مشروبات الکلی لازمه هوشیاری روحی است.

 

در آیاتی مذکور در بالا آنجا که پطرس و پولس از فعل نِفو (nepho) استفاده می‌کنند، می‌بینیم که کسانی که برای ظهور دوباره خداوند خود را آماده می‌کنند باید هوشیار باشند، (برای مثال نوشیدنی الکلی منوشند.) که مفهومی طبیعی و دقیق را می‌رساند. پس حیرت انگیز نیست که چنین الزاماتی را برای سرپرستان کلیساها در نظر بگیریم. در رساله اول به تیموتائوس باب ۳ آیه ۱۱ سرزنش دوستانه برای همسران خادمان که باید نِفالیُس (nephalios) باشند نیز استفاده شده است. آیا عجیب نخواهد بود که کتاب مقدس بخواهد سرپرستان کلیسا و زنان خادمان را به پرهیز ار الکل دعوت نماید، اما خادمان می‌توانستند در مصرف شراب خودشان میانه رو باشند؟

 

هنگامی که نویسنده کتاب مقدس چیزی را در زیاده روی ممنوع می‌کند (برای مثال، در شرابخواری افراط نکنید) اینکه ما می‌توانیم آنرا بطور ملایم انجام بدهیم تصوری غلط است. در نامه اول پطرس باب ۴ آیه ۴ نوشته شده است:

 

و اکنون آنها از اینکه شما دیگر در چنین زندگی بی بند و بار آنها شرکت نمی‌کنید، تعجب می‌کنند و از شما بد می‌گویند.

 

آیا پطرس می‌گوید، بر شما رواست که با آنها در زندگی بی بند و بارشان شرکت کنید تا وقتی که هنوز غرق نشده‌اید؟ آیا یک کم عیاشی برای خدا قابل قبول است؟

 

چرا برخی از لغت‌نامه‌های یونانی نِفالیُس (nephalios) را به مصرف متعادل شراب ترجمه می‌کنند؟ وقتی شواهد و قرائن را بررسی می‌کنیم که می‌گویند این کلمه باید بعنوان پرهیز از مصرف مشروبات الکلی درک بشود. چرا سعی و تلاش بسیاری توسط کلیساها به انجام می‌رسد تا از نوشیدن الکل با همه زیان‌هایش دفاع کنند؟ آیا ایمانداران نباید در انتظار ظهور قریب الوقوع عیسی مسیح  کاری را که یوحنا از آنها خواسته را انجام بدهند؟

 

ای دوستان عزیز، اکنون ما فرزندان خدا هستیم، اما معلوم نیست که در آینده چه خواهیم شد. ولی همین قدر می‌دانیم که وقتی مسیح ظهور کند، ما مثل او خواهیم بود، زیرا او را آنچنان که هست خواهیم دید. هر که در مسیح چنین امیدی دارد خود را پاک می‌سازد، همانطور که مسیح پاک است. نامه اول یوحنا باب ۳ آیات ۲ الی ۳.

 

نگرش کتاب مقدس در قبال الکل استوار و بدون تغییر است؛ و به ما می‌آموزد که نباید در آن شرکت جوییم. آیا چشم براه ظهور دوباره عیسی مسیح هستید؟ آیا می‌خواهید که پاک و خالص باشید؟ پس چه باید انجام بدهید؟

 

آیا پولس در رساله به تیموتائوس باب ۳ آیه ۲ می‌توانست از نِفالیُس (nephalios) به مقصود کنایه‌ای استفاده کند (برای مثال، «مراقب، استوار و جدی بودن.») ممکن است ولی باورکردنی نیست. وقتی می‌بینیم که کلمه بعدی در لیست سوفرُن (sophron) بمعنای خوددار و معقول است، در نتیجه تأیید را بر ترجمه تحت اللفظی نِفالیُس بعنوان هوشیار معطوف می‌نماید. زیرا پرهیز از مصرف الکل زیربنای محسوس جسمی است.

 

استدلال برخی این است که اگر منظور پولس در رساله به تیموتائوس باب ۳ آیه ۲ از نِفالیُس «هوشیاری» بوده است، او دیگر کلمات « میگسار نباشید» را در آیه ۳ اضافه نمی‌کرد. توضیح بسیار ساده‌ای برای این موضوع وجود دارد.

 

عبارت یونانی مِ پارِاینُس (me paroinos) بطور تحت اللفظی یعنی «بدور از شراب» که مکانی است که در آن شراب مصرف می‌شده است. سرزنش دوستانه شاید اینگونه ترجمه شود: نه کسی که درپی میکده یا مهمانی‌های میگساری است.

 

نتیجه می‌گیریم سرزنش دوستانه به خادمان که «میگسار نباشید» دارای صنعت اغراق است و نشان نمی‌دهد که آنها می‌توانند مقدار اندکی شراب بنوشند.

 

سفر تثنیه باب ۱۴ آیه ۲۶: شراب و نوشیدنی تخمیر شده.

 

در عهد قدیم، خدا به قوم اسرائیل تعلیم داد که ده درصد تمام محصولات شان را به مکانی که خداوند برای پرستش در نظر گرفته است ببرند تا فیض بخشنده خدا در فصل برداشت محصول را بیاد آورند. در حالی که در آنجا همراه با دیگر ایمانداران از احسانش بخورند و بیاشامند. این ده درصد دومین ده درصد به اضافه ده درصدی بود که برای حمایت لاویان استفاده می‌شد.

 

«از تمام محصولات زمین‌های خود هر ساله ده درصد را کنار بگذارید.» سپس به مکانی که خداوند خدایتان برای پرستش انتخاب کرده است بروید و در آنجا در حضور او ده درصد غلّه، شراب، روغن زیتون و نخست زادگان گله هایتان را بخورید. این کار را انجام دهید تا بیاموزید که چگونه همیشه، به خداوند احترام بگذارید. سفر تثنیه باب ۱۴ آیات ۲۲ الی ۲۳.

 

برای آنان که خانه‌شان از معبد دور بود شرطی وجود داشت، زیرا که برایشان دشوار بود تا ده درصد محصولاتشان را به آنجا ببرند. آنها اجازه داشتند تا ده درصد محصولات‌شان را بفروشند و پولش را به اورشلیم ببرند و آنچه را که می‌خواهند برای شادمانی بخورند و بنوشند از آنجا بخرند.

 

«اگر معبد از خانه شما بسیار دور است و شما نمی توانید ده درصد محصولاتی را که خداوند با آنها شما را برکت داده است، به آنجا ببرید؛» آنگاه آنها را بفروشید و پولش را به مکانی که خداوند برای پرستش خود برگزیده ببرید. «در آنجا هر آنچه که می خواهید بخرید، از جمله گاو، گوسفند، شراب (yayin) یا نوشیدنی مشابه (shekar) و در حضور خداوند خدایتان شما و خانواده تان بخورید و شادمانی کنید. سفر تثنیه باب ۱۴ آیات ۲۴ الی ۲۶.

 

ما در بسیاری از ترجمه‌های انگلیسی و فارسی می‌بینیم که کلمه شِکَر (shekar) به نوشیدنی تخمیر شده ترجمه شده است. برخی معتقدند که خدا مصرف الکل را بعنوان بخشی از شادمانی در احسان خویش نادیده گرفته بود. به چند دلیل این موضوع صحت ندارد.

 

اول اینکه، در تناقص با همه آنچیزی است که ما درباره طرز برخورد خدا با الکل دیده‌ایم. چرا او انجام این عمل را در چنین جشن مقدسی مجاز شمرد؟ دوم اینکه به نظر عجیب می‌آید که خدا افرادی که نزدیک به معبد زندگی می‌کنند را مجبور به نوشیدن آب انگور (tirosh) نماید اما به کسانی که از راه دور می آیند بگوید الکل بخرید! اگر قرار است که کتاب مقدس ثابت قدم باشد، پس چگونه می‌توانیم این اختلاف آشکار را رفع نماییم؟

 

اینکه کلمه شِکَر (shekar) در زبان عبری بیشتر اوقات در کتاب مقدس به معنای نوشیدنی الکلی استفاده شده است صحت دارد. اما آیا فقط همین معنی را می‌دهد؟ خیر. شِکَر می تواند به نوشیدنی شیرین که از خرما یا عسل ساخته می شود نیز ترجمه شود. کلماتی که در زبان آرامی سوری و عربی به شراب نخل یا خرما معنا می‌شوند هم ریشه کلمه شِکَر هستند. آیا شراب خرما الکلی بود؟ شاید، اما آیه نشان خواهد داد که به کدامیک اشاره می‌شده است. اینکه کلمه شِکَر در این آیه به نوشیدنی شیرین و غیر الکلی اشاره می کند معنی‌دار است. ردپای کلمات انگلیسی شکر یا شربت سیب می‌تواند به این کلمه عبری برسد. البته شکر در زبان فارسی یعنی شیرین و نه تلخ مانند الکل.

 

همین مشکل ترجمه در اشعیا باب ۲۴‌ آیه ۹ نیز وجود دارد.

 

تاکستان‌ها خشک می‌شوند و شراب کمیاب می‌شود. حتی کسانی که زمانی آدم‌های شادی بودند، اکنون افسرده هستند. موسیقی‌های شادی که با چنگ و طبل می‌نواختند خاموش شده است. دیگر کسی آواز خوشی در کنار جام شراب نمی‌سراید و دیگر کسی از مزه شراب (شِکَر) لذت نمی‌برد. اشعیا باب ۲۴ آیات ۷ الی ۹.

 

نوشیدنی الکلی به اندازه کافی تلخ است. پس چرا نبی چنین می‌گوید؟ ولی اگر گمان کنیم که کلمه شِکَر در اینجا نوشیدنی شیرین باشد آنگاه است که سوگواری قابل فهم می‌شود. بخاطر غم و اندوه مردم آب انگور را با آواز خوانی نمی‌نوشند. در همین آیه حتی نوشیدنی شیرین (شِکَر) به کام نوشندگان آن تلخ است.

 

امثال سلیمان باب ۳۱ آیه ۶: شراب تخمیر شده را بده….

 

شراب تخمیر شده را به کسانی بده که در انتظار مرگ هستند و شراب به کام کسانی بریز که در بدبختی و تلخ‌کامی به سر می‌برند، تا بنوشند و بدبختی و ناکامی خود را فراموش کنند. امثال سلیمان باب ۳۱ آیات ۶ الی ۷.

 

آیا کتاب مقدس در اینجا برعلیه خودش حرف می‌زند و مصرف الکل را به کسانی که افسرده‌اند توصیه می‌کند؟ مفهوم متن کاملاً بلعکس است. دو آیه قبل چنین می‌گوید:

 

ای‌ لموئیل‌، پادشاهان‌ را نمی‌شاید كه‌ شراب‌ بنوشند و نه‌ امیران‌ را كه‌ مسكرات‌ را بخواهند. مبادا بنوشند و فرایض‌ را فراموش‌ كنند و داوری‌ جمیع‌ ذلیلان‌ را منحرف‌ سازند. امثال سلیمان باب ۳۱ آیات ۴ الی ۵.

 

این آیات امری متفاوت را ترسیم می کند. درخور نیست که تصمیم گیرندگان الکل بنوشند. آیا ایماندارن در مسیح تصمیم گیرندگان هستند؟

 

لکن‌ شما قبیله‌ برگزیده‌ و کهانت‌ ملوکانه‌ و امت‌ مقدس‌ و قومی‌ که‌ ملک‌ خاص خدا باشد هستید تا فضایل‌ او را که‌ شما را از ظلمت‌، به‌ نور عجیب‌ خود خوانده‌ است‌، اعلام‌ نمایید. رساله اول پطرس باب ۲ آیه ۹.

 

پس نوشیدنی الکلی برای چه کسی مناسب است؟ شاید آیات کتاب مقدس تقابلی کنایه آمیز را نشان می‌دهند. اگر برای کسی خوب است برای کسانی است که در حال مرگ هستند. شاید هم بگوید الکل می‌تواند برای خلاصی از درد و رنج کسی که بخاطر مردن دردی مشقت بار می‌کشد مورد استفاده قرار بگیرد. ما استفاده پزشکی از الکل را بخصوص زمانی که چیز دیگری موجود نیست انکار نمی‌کنیم. ولی توجه داشته باشید که زمانی که عیسی مسیح را به صلیب کشیدند به او شراب دادند تا بنوشد ولی او آنرا قبول نکرد (مرقس باب ۱۵ آیه ۲۳). در حالی که سرکه را قبول کرد (یوحنا باب ۱۹ آیات ۲۹ و ۳۰).

 

بنابراین ما هیچ توصیه‌ای در رابطه با مصرف الکل بعنوان یک نوشیدنی در امثال سلیمان باب ۳۱ آیه ۶ نمی‌بینیم.

 

نتیجه گیری کلی

 

کتاب مقدس ثابت قدم است و نشان می‌دهد که الکل برای ایمانداران نامناسب است. ولی مشاهده سرسختی مطالبه این جامعه مسیحی در دفاع از مصرف آن حیرت انگیز است. ما حتی می‌بینیم که این امر در میان محققان و مترجمان نیز باب شده است. آنان که پاکی و خلوص را می‌طلبند و خود را برای ظهور دوباره عیسی مسیح آماده می‌کنند مصرف آنرا بعنوان نوشیدنی عمومی ترک خواهند کرد و می‌خواهند تا نمونه‌ای از تقدس در همه چیز باشند.