برای مثال در عهد جدید زمانی که منظور از کلمه هفتمین روز، «سبت» است، در ۸۸ ٪ موارد یک یا تعدادی از این موارد: حرف تعریف برای چیزی معین، روز، قانونی، کنیسه، حفظ کردن و هر با عبارت مشاهده می شود. در صورتی که عددی مابین آن حرف تعریف معین و عبارت یونانی برای «سبت» ظاهر می شود کلمه بایستی به «هفته» ترجمه شود؛ هر وقت که آن حرف تعریف معین بدون عدد ظاهر می شود به معنای هفتمین روز، سبت می باشد.
آیا ایمانداران نیاز دارند تا روز هفتم، سبت (شنبه) را حفظ کنند؟
آیا رساله به کولسیان باب ۲ آیه‌های ۱۶ الی ۱۷ نشان می دهد هفتمین روز، سبت یک بخش از قوانین تشریفاتی قوم یهود بود و با جان دادن عیسی مسیح بر روی صلیب منسوخ گردید؟
رسم قربانی ها و همه احکام الهی با دقتی شگفت انگیز طرح هایی از نقشه نجات را ترسیم کرده بودند. همه آنها بدرستی وظیفه و نقش مسیح را پیشگویی کرده و توضیح دادند. وقتی در عهد جدید می خوانیم چگونه عیسی بره فِصَح گناه جهان را بر خود می گیرد همگی خوشحال می شویم. او کاهن اعظم ما در معبد آسمانی است. تمام کتب جزئیات قربانی ها و احکام آنها را در رسوم معبد شرح داده اند و اینکه چگونه همه این امور در مسیح به انجام می رسند. بعد از اینکه عیسی بر روی صلیب جان سپرد، انجام آن اعیاد و قربانی های معبد دیگر ضرورتی نداشت. مسیح دیگر آمده بود و او قربانی کاملی بود. ایمانداران به عهد جدید سؤال حیاتی را مطرح می کنند: آیا زمانی که مسیح مُرد، هفتمین روز، سبت که بخشی از آن اعیاد بود نیز منسوخ شد؟ بسیاری از ایماندارن درستکار فکر می کنند که این مسئله طبق آیه‌های ۱۶ الی ۱۷ رساله به کولسیان باب ۲ صحت دارد.
پس کسی درباره خوردن و نوشیدن و درباره عید و هلال و سبت بر شما حکم نکند، زیرا که اینها سایه چیزهای آینده است، لیکن بدن از آن مسیح است. رساله به کولسیان باب ۲ آیه‌های ۱۶ الی ۱۷.
از نقطه نظر زبان شناسی و از روی شواهد و قراین می توان ثابت کرد کلمه یونانی که در این آیه به «سبت» ترجمه شده است به هفتمین روز، سبت اشاره نمی کند بلکه به دو عید سالیانه (عید نواختن شیپورها و روز کفاره) و سبت سال هفتم، سبت های سالانه اشاره می کند.
کلمه ترجمه شده به «عید» در این نقل قول مخصوصاً به سه عید زیارتی فِصَح، پنطیکاست و عید خیمه ها اشاره می کند. بنابراین در این آیه پولس رسول تمام قواعد عید و قربانی را به «سایه» چیزهای آینده خلاصه می کند. پولس گفت که عیسی همان مسیح آینده بود و سایه ای که توسط او از بین رفت همان قواعد قربانی و عید خیمه می باشد. اما هفتمین روز، سبت بخشی از احکام تشریفاتی نیست؛ بلکه بخشی از ده فرمان است که مسئله ای زودگذر نیستند بلکه دائمی. در عهد قدیم فرامین بر روی لوح های سنگی نوشته شدند. در عهد جدید نیز که عهدی ابدی است ده فرمان بر دلهای ایمانداران نوشته می شوند. این امر به وضوح در رساله به عبرانیان نشان داده شده است:
«این است آن عهدی که بعد از آن ایام با ایشان خواهم بست، خداوند می‌گوید احکام خود را در دلهای ایشان خواهم نهاد و بر ذهن‌ایشان مرقوم خواهم داشت، (باز می‌گوید) و گناهان و خطایای ایشان را دیگر به یاد نخواهم آورد.» رساله به عبرانیان باب ۱۰ آیه‌های ۱۶ الی ۱۷.
ادونتیستهای روز هفتم همان ایمانداران عهد جدید هستند. ده فرمان که شامل حفظ هفتمین روز، سبت نیز می شود بر قلب هایمان نوشته شده است. ما می خواهیم آنرا در روح و در حقیقت حفظ کنیم.
اگر چنین است پس چرا تقریباً همه مفسران و مترجمان کلمه «سبت» در این آیه را بعنوان هفتمین روز، سبت لحاظ می کنند؟ در این مورد بیشتر بخوانید.
اطلاعات بیشتر در رابطه با رساله به کولسیان باب ۲ آیه‌های ۱۶ الی ۱۷.
اینکه چرا بیشتر مفسران فکر می کنند کلمه ترجمه شده به «سبت» در رساله به کولسیان باب ۲ آیه ۱۶ هفتمین روز، سبت می باشد زیاد سخت نیست. دو کلمه مشترک یونانی وجود داشت که برای «سبت» در دوران عهد جدید استفاده می شد. یکی از آنها سبَّتان (sabbaton) و دیگری سبَّتا (sabbata) بود. این دو کلمه در کل ۶۹ بار در عهد جدید ظاهر شده اند. به اضافه نقل قول آمده در رساله به کولسیان باب ۲ آیه ۱۶، این کلمات ۵۹ بار به هفتمین روز، «سبت» ترجمه شده اند و ۹ مرتبه به «هفته». بسیاری از مردم فکر می کنند کلمه یونانی در رساله به کولسیان باب ۲ آیه ۱۶ باید به هفتمین روز، «سبت» ترجمه می شد تا با بقیه کتاب سازگاری داشته باشد. ولی آیا این امر حقیقت دارد؟ همانطور که دیدیم کلمات سبَّتان و سبَّتا به معنی «هفته» نیز هستند. چگونه مترجمان می فهمند که این کلمه چه معنی دارد، هفتمین روز، «سبت» یا «هفته»؟
برای روشن شدن این مطلب دو راه وجود دارد: از روی نشانه های زبان شناسی و مفهوم. نشانه های زبان شناسی کلماتی هستند که در ارتباط با عبارت بکار برده می شوند و نشان می دهند کدامین معنی مد نظر است. برای مثال در عهد جدید زمانی که منظور از کلمه هفتمین روز، «سبت» است، در ۸۸ ٪ موارد یک یا تعدادی از این موارد: حرف تعریف برای چیزی معین، روز، قانونی، کنیسه، حفظ کردن و هر با عبارت مشاهده می شود. در صورتی که عددی مابین آن حرف تعریف معین و عبارت یونانی برای «سبت» ظاهر می شود کلمه بایستی به «هفته» ترجمه شود؛ هر وقت که آن حرف تعریف معین بدون عدد ظاهر می شود به معنای هفتمین روز، سبت می باشد.
راه دیگر تشخیص معنی کلمه بررسی آیه‌های و جملات قبل و بعد از آن کلمه است. موضوع مورد بحث در پاراگرافهای مجاور چیست؟
کلمه یونانی بکار برده شده در رساله به کولسیان باب ۲ آیه ۱۶ هیچ یک از نشانه های زبان شناسی برای ترجمه به هفتمین روز، «سبت» و همچنین «هفته» را ندارد. آیا معانی دیگری برای این کلمه وجود داشت؟ در واقع مفاهیم دیگری نیز وجود دارند و یافتن آنها خیلی هم سخت نیست. در این راستا بررسی سِپچواجِنت (Septuagint) نسخه یونانی ترجمه شده از نسخه عبری کتاب مقدس در قرن سوم قبل از میلاد به ما کمک خواهد کرد. در این نسخه کاربردهای این کلمه را خواهیم دید که پولس رسول و شنوندگانش آنرا خیلی شبیه به هم تشخیص دادند.
پیش از اینکه به نمونه های دیگری از معانی این کلمه در عهد قدیم یونانی (Septuagint) بپردازیم، باید توضیح دهیم که کدام کلمه در رساله به کولسیان باب ۲ آیه ۱۶ استفاده شده بود، سبَّتان یا سبَّتا؟ باور کنید یا نه، این بخشی از گرفتاری ترجمه این آیه است. سبَّتا واژه وارد شده از زبان آرامی بود و ظاهری مشابه به حالت جمع کلمه یونانی سبَّتان داشت! پس تصمیم گیری در این رابطه که کدام کلمه استفاده می شده است خیلی آسان نیست!
سبَّتان = فرم مفرد «سبت»
سبَّتا = فرم مفرد «سبت» (واژه وارد شده از زبان آرامی) یا فرم جمع سبَّتان یونانی «سبت ها»
کلمه یونانی در رساله به کولسیان باب ۲ آیه ۱۶ هم می تواند حالت جمع مضاعف الیه سبَّتان باشد یا حالت مفرد مضاعف الیه سبَّتا. ترکیبات هر دو کلمه دقیقاً یکسان هستند (sabba,twn). پس کدام درست است؟ بیشتر مفسران معتقدند که در اینجا منظور حالت مفرد مضاف الیه سبَّتا می باشد چراکه در پایان کلمات دیگر «عید» و «هلال» مُفرد هستند.
با در نظر گرفتن این موضوع و بررسی نسخه یونانی عهد قدیم می فهمیم که کلمه سبَّتا علاوه بر هفتمین روز، «سبت» و «هفته» معانی دیگری هم داشته است. ما می توانیم برای شروع از آنچه برای توصیف روز کفاره استفاده می شد آغاز کنیم، عیدی که سبت تشریفاتی را به همراه داشت.
«این برای شما سبت آرامی خواهد بود، پس جانهای خود را ذلیل سازید، در شام روز نهم، از شام تا شام، سبت خود را نگاه دارید.» لاویان باب ۲۳ آیه ۳۲.
sa,bbata sabba,twn e;stai u`mi/n kai. tapeinw,sete ta.j yuca.j u`mw/n avpo. evna,thj tou/ mhno.j avpo. e`spe,raj e[wj e`spe,raj sabbatiei/te ta. sa,bbata u`mw/n. Leviticus 23:32.
این هفتمین روز، سبت نبود؛ چرا که دومین کلمه «سبت» این آیه، در نسخه یونانی عهد قدیم از کلمه سبَّتا استفاده شده است؛ و با حروف برجسته در نسخه یونانی بالا آنرا مشخص کرده ایم؛ این کلمه می تواند هم حالت جمع سبَّتان را داشته باشد و هم حالت مفرد سبَّتا. کدام یک درست است؟ متن اصلی یونانی و مضمون آیه ثابت می کند که این کلمه حالت مفرد سبَّتا است. پس کلمه سبَّتا همان کلمه ایست که در رساله به کولسیان باب ۲ آیه ۱۶ برای مراسم تشریفاتی سبت، روز کفاره استفاده می شد. آیا تنها کاربرد این کلمه همین بود؟ خیر موارد بیشتری وجود دارد.
در اعیاد و جشن های خیمه یهودی سال هایی وجود داشت که به آن سبت های سالانه می گفتند. هر هفت سال یکبار مردم اجازه نداشتند تا محصول جدیدی بکارند بنابراین زمین را بایر رها می کردند. آیا می دانید از چه کلمه ای برای توصیف سبت های سالانه استفاده می شد؟ درست است سبَّتا.
«بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، به ایشان بگو: چون شما به زمینی که من به شما می‌دهم، داخل شوید، آنگاه زمین، سبت خداوند را نگاه بدارد.» سفر لاویان باب ۲۵ آیه ۲.
la,lhson toi/j ui`oi/j Israhl kai. evrei/j pro.j auvtou,j eva.n eivse,lqhte eivj th.n gh/n h]n evgw. di,dwmi u`mi/n kai. avnapau,setai h` gh/ h]n evgw. di,dwmi u`mi/n sa,bbata tw/| kuri,w|. Leviticus 25:2.
همان کلمه مورد استفاده در رساله به کولسیان باب ۲ آیه ۱۶ نیز برای توصیف سبت های سالانه، سبت های سال هفتم بکار می رفت. آیا فقط همین است؟ خیر، موارد بیشتری وجود دارد.
در برخی موارد در آن دوران، عید نواختن شیپور ها نیز به شکل کلمات مضاف و مضاف الیه مشابه تعیین می شدند که ما در رساله به کولسیان باب ۲ آیه ۱۶ آنها را می بینیم (sabba,twn)؛ برخی از آنها بصورت حروف کوچک در نسخه یونانی عهد قدیم قابل مشاهده هستند.
بعضی افراد ادعا می کنند که کلمه «سبت» هیچ وقت در کتاب مقدس برای اشاره به سبت تشریفاتی بکار برده نمی شد. همانطور که با هم دیدیم این موضوع نیز از پایه بی اساس است. کلمه سبت برای سبت های تشریفاتی هم در ترجمه اصلی عبری و هم ترجمه یونانی عهد قدیم بکار رفته است.
بگذارید در پیوست این کلمات در رساله به کولسیان باب ۲ آیه ۱۶ به اصطلاح دیگری بپردازیم. منظور از کلمه «عید» چیست؟ کلمه یونانی هِ اورتِ (heorte) معنای بخصوصی دارد. کلمه هِ اورتِ در نسخه یونانی عهد قدیم زمانی بکار رفت که کلمه عبری حَق (hag) ترجمه می شد. حَق فقط به سه عید زیارتی اشاره می کرد که همه مردان قوم اسرائیل ملزم بودند برای عبادت به اورشلیم سفر کنند. آن اعیاد از این قرارند: عید فِصَح، پنطیکاست و عید خیمه ها. نه عید نواختن شیپورها و نه روز کفاره که از سبت های تشریفاتی بودند در ترجمه یونانی عهد قدیم بعنوان هِ اورتِ خوانده نمی شدند. در رابطه با عهد جدید چطور؟
در عهد جدید کلمه هِ اورتِ برای عید فِصَح و عید خیمه ها بکار برده می شد. فعل کلمه هِ اورتازو (heortazo) برای پنطیکاست استفاده می شد. در مقابل عید نواختن شیپورها در مکاشفه باب ۸ آیه‌های ۶ الی ۱۱ باب ۱۵ قویاً مورد اشاره قرار گرفته است ولی این کلمه در این آیه‌های حضور ندارد. روز کفاره (که در اعمال رسولان باب ۲۷ آیه ۹ ایام روزه خوانده می شود) نیز در مکاشفه باب ۱۱ آیه ۱۹ قویاً مورد اشاره قرار گرفته است اما کلمه در این آیه نیز حضور ندارد. سبت های سالانه هیچ وقت به اسم در عهد جدید نیامده اند. همانطور که فقط کلمه حَق برای سه عید زیارتی در نسخه عهد قدیم عبری بکار برده شد، در عهد جدید نیز کلمه یونانی معادل آن یعنی هِ اورتِ به شکلی مشابه به همین سه عید زیارتی اشاره دارند. کلمه هِ اورتِ در عهد جدید هیچ وقت برای اشاره به عید نواختن شیپورها، روز کفاره یا سبت های سالانه استفاده نشده است.
برخی افراد دلیل می آورند کلمه ای که در رساله به کولسیان باب ۲ آیه ۱۶ به «عید» ترجمه شده است همه اعیاد خیمه را شامل می شود پس به همین دلیل کلمه ای که به «سبت» ترجمه شده باید به هفتمین روز، سبت اشاره داشته باشد؛ آنها ادعا می کنند کلمه ای که به «سبت» ترجمه شده مفهوم سبت های تشریفاتی را دار پس امری تکراری خواهد بود. ولی دیدیم که این استدلال نیز از درجه اعتبار ساقط است. کلمه یونانی هِ اورتِ باید به «سفرهای زیارتی» یا «اعیاد زیارتی» ترجمه بشود. علاوه بر این کلمه سبَّتا همان هفتمین روز، سبت نیست بلکه به عید نواختن شیپورها، روز کفاره و سبت های سالانه اشاره می کند.
در پایان، رساله به کولسیان باب ۲ آیه ۱۶ نمی گوید هفتمین روز، سبت رسمی تشریفاتی بود و با جان دادن عیسی مسیح برای گناهان ما منسوخ گردید. هفتمین روز، سبت بخشی از ده فرمان است که منظر بنیادی عهد جدید نیز می باشد. ولی آیه بشدت آشکار می سازد که قربانی های خیمه و اعیاد در زمان مرگ عیسی مسیح بر صلیب منسوخ گردید. همه آن اعیاد و رسوم قربانی ها به وظیفه و خدمت عیسی اشاره می کردند.
با این حال هنوز هم به چهار دلیل مهم مطالعه مفهوم این قربانی ها گرانبهاست. دلیل اول اینکه اگر قاعده قربانی ها بدرستی فهمیده شود ماهیت پیش بینی شده رسوم خیمه را آشکار می سازد؛ برای همین رسوم خیمه بیان کننده نبوت ها بودند. دوم اینکه در عهد قدیم و جدید ایمان را بعنوان امری واحد برقرار می سازد نه بصورت دو ملاک نا مرتبط و جدا از هم. سوم اینکه الان نیز عیسی در معبد آسمانی در حال خدمت کردن به ماست. اگر عید یا نبوت های خیمه را مطالعه کنیم می فهمیم که کجای تاریخ نبوت هستیم و عیسی چه می کند و او در معبد آسمانی در صدد چه کاری است. چهارم اینکه تمام کتاب مکاشفه مملو از تشبیهات و چشم اندازهای مربوط به خیمه است. اگر می خواهیم کتاب را بدرستی تفسیر کنیم و رویدادهایی که قبل از ظهور عیسی رخ خواهند داد را درک کنیم، باید نقشه و مدل معبد را مطالعه کنیم.